نصیب این سرا، زاد آن سرا گرفتن است
... باید بیش تر به فکر بنشیند و به نماز برخیزد. دنیا را به اهل دنیا واگذارد و نصیب خود را فراموش نکند. خدای تعالی فرمود: «وَ لاَ تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنیَا»(سوره ی قصص،آیه ی 78)، نصیب این سرا، زاد آن سرا گرفتن است.
هرچه بود بر خواجه بگذشت و گذشته هایش نگذشت که هم اکنون یوم الجمع خود است. بنگر در خویشتن چه گرد آورده ای؛ حَاسِبُوا أنفُسَکُم قَبلَ أن تُحَاسَبُوا.
حبیبا در شعاع نور ولایت؛ صَمت و جوع و سهر و خلوت و ذکر به دوام
ناتمامان جهان را کند این پنج تمام
صَمت خاموشی است و جوع گرسنگی و سَهَر بیداری و خلوت گوشه گیری و ذکر به دوام همیشه به یاد حق بودن. در چهار اوّل خَیرُ الأمُورِ أوسَطُهَا و در پنجمی خوشا آنان که دائم در نمازند «اَلَّذِینَ یَذکُرُونَ اللهَ قِیَاماً وَ قُعُوداً وَ عَلَی جُنُوبِهِم»(سوره ی آل عمران،آیه ی 192)، «اَلَّذِینَ هُم عَلَی صَلاَتِهِم دَائِمُون»(سوره ی معارج،آیه ی 24)، آقای من بیا دامی بنه گر دانه داری. خود را باش و دنیا را نکوهش نکن. آگاه باش تا خود را تباه نکنی. حیف است که به کاهلی بنشینی.
... می دانی که دل تا شکسته نشد، بیت المعمور نمی گردد. و این شکسته از صد هزار درست، بیش تر ارزد بلکه به بها در نمی آید زیرا که بهای آن خدای تعالی است. گنج غمش را دل بشکسته باید و این گنج را هرکس نیابد و در دست هرکس نپاید.
... رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: أکثَرُ صیاح أهلِ النَّارَ مِن سَوف؛ یعنی بیش تر فریاد دوزخیان از «پس از این» گفتن و «فردا فردا کردن» است. ...
آقای عزیز! قیامت قیامتی است، هم اکنون راست خیز باش تا رستاخیز بشوی، درست قیام کن تا قیامت گردی.
... بدان که خدای متعال را نظر به قلوب است نه به قوالب. در تطهیر نفس بکوش که «لاَ یَمَسُّهُ إِلاَّ المُطَهَّرُون» (سوره ی واقعه،آیه ی 80)، «إِن مِن شَیءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَ مَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعلُوم»(سوره ی حجر،آیه ی 22)، «الطَّیِّبَاتُ لِطَّیِّبِین»(سوره ی نور ،آیه ی 27).
گاه گاهی خاطراتی دست می دهد که چند جمله از آن ها را به عنوان نمونه تقدیم می دارد:
هیچ کس در عالم محروم نیست چه هرکس به قدر قابلیّتش دارد.
هرگاه از تو بپرسند کیستی و کجایی هستی؟ اگر به راستی در پاسخ گویی نام و نشانی ندارم، رستی.
کتاب هرکس صندوق اسرار اوست، نباید اسرار اشخاص را به بیگانگان وانمود. اسیر بطن، اهل باطن نخواهد شد. از انسان سر برود و سحر نرود. چه بسیار کسانی که حافظ قرآن اند و یک آیه از آن نیستند.
اساس تقوی دو چیز است: التَّعظِیمُ لأمرِ الله وَ الشَّفَقَه عَلَی خَلقِ الله.
...
(کتاب شریف نامه ها برنامه ها / ابوالفضائل حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ ص 72 تا 75)
